Własnego życia nie da się opowiedzieć, można je tylko obnażyć.
Własnego życia nie da się opowiedzieć, można je tylko obnażyć.
Udostępnij:
Inspiracje:
...wiedza to władza.
Zawsze oczekujemy od swoich dzieci
czegoś innego niż mogą nam dać. Obciążamy je własnymi nadziejami, wikłamy w nasze marzenia, ambicje
i rozczarowania. Spróbuj dać
temu dziecku wolność.
Myślę, więc jestem. No, Kartezjusz, toś się, chłopie, ździebko zagalopował.
Życie to nie zagadka, do której łatwo znaleźć odpowiedź...
Ktokolwiek twierdził, że łzy działają uzdrawiająco, był niespełna rozumu.
I lubię nocą słuchać gwiazd. Są jak pięćset milionów dzwoneczków.
A teraz sama przyjechałam w to miejsce, w którym w pewnym sensie wszystko się zaczęło.
-Cześć, czołem.
-Czołem, cześć, nie daj się zjeść.
Człowiek, który rzadko odzywa się do przyjaciół, niczego nie powie wrogom.
Taka już ludzka natura, że pragniemy najbardziej tego, czego mieć nie możemy. Kochamy to, co mają inni, a nudzi nas to, co sami posiadamy. I tak jak rzadko udaje się nam sięgnąć po gwiazdkę z nieba, tak też z rzadka trwamy w miłości do tego, co zdobywamy bez większego trudu.