Własnego życia nie da się opowiedzieć, można je tylko obnażyć.
Własnego życia nie da się opowiedzieć, można je tylko obnażyć.
Udostępnij:
Inspiracje:
Powiedziała: możemy niechcący się połamać, ale to, czy te złamania będą otwarte, zależy od nas.
Bóg dał po to boleść, by trawiła, a lek ześle, kiedy sam zechce.
Pokój to coś, co mamy w czasie, kiedy dojrzewa kolejna wojna.
Jak mam o tobie zapomnieć?
Jesteś częścią mnie. Żeby cię
zapomnieć, musiałabym zapomnieć o sobie.
Czas gorszy niż burza. Burza zniszczy, co słabe, a czas - wszystko.
Powiedziałeś, że idziesz się przejść!
Jaki cholerny spacer zajmuje aż sześć
godzin?!- Eee, dość długi? – podsunął Jace.
Dobre czasy to nie te, w
których się żyło, ale które się wspomina.
Jest na nim dość miejsca dla nas wszystkich. Musimy je tylko znaleźć.
Ludziom zdarza się znaleźć w
sytuacjach, z którymi nie umieją sobie poradzić, bo nie są odpowiednio przygotowani.
O pewnych sprawach człowiek nie ma siły myśleć.