Wszystko ci, bracie, pójdzie jak należy, Żyć się nauczysz, gdy ...

 Przegrana zaczyna się wtedy, gdy wytrwałość uznamy za przegraną.

 Kiedy cierpienie osiąga pewien poziom, przelewa się czara i wtedy pojawia się radość.

 W ludzkich usiłowania jest tyle wdzięku i zarazem absurdalności.

 Nie poświęca się życia dla symboli.

 Prawda jest jak przykrótki
koc, pod którym marzną stopy.

 Nim prawda buty wzuje, kłamstwo pół świata przebieży.

 Należy wszelkie sprawy osobiste zostawić za drzwiami. Ogarniać świat trzeba umysłem, nie sercem. Serce jest zawodne jak zawiłości losu, ma swoje uwarunkowania, sympatie i antypatie, wszystko więc rozstrzygać musi umysł.

 Nie starzy. Nie młodzi. W wieku umieralnym.

 Człowiek nie może walczyć z tym, co boskie.

 Jak pogoń za wiatrem. I bez przerwy na drugim planie.