Zawsze twierdziłam, że zazdrość od prawdy mądrzejsza.

 A wówczas pozdrowił Śmierć
jak starego przyjaciela i poszedł
za nią z ochotą, i razem, jako równi
sobie, odeszli z tego świata.

 Dzisiejsze wojny prawie nie zabijają ludzi - one zabijają ludzkość.

 Kto zmaga się ze światem, zginąć musi w czasie, by żyć w wieczności.

 Ludzie o ciasnych umysłach
zawsze atakowali to, co nie mieściło się w granicach ich pojmowania.

 (...) odwaga to pokonywanie strachu. Każdy czegoś się boi.

 Gdyby nie detale, nie byłoby wielkich efektów.

 Kiedy pasja staje się twoją pracą, wtedy życie ma sens. Inaczej wegetujesz z dnia na dzień.

 Bo miłość jest jak drzewo: sama
z siebie rośnie, głęboko zapuszcza
korzenie w całą istotę człowieka i
nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.

 Jej łzy zalewają mu mózg, zatapiają każdą myśl, zanim dopłynie do końca.

 Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.