Kochać kogoś i być kochanym to najcenniejsza rzecz na świecie.

 Kiedy bardzo Ci na czymś zależy, okłamujesz się na każdym kroku.

 Ludzie sami są jak tunele: jak kręte, ciemne przestrzenie i głębokie jaskinie. Nie da się poznać wszystkich zakamarków ich duszy.
Nie można ich sobie nawet wyobrazić.

 Kwitniesz także dlatego, że ktoś to może widzieć. Ktoś może to docenić.

 Dziecko nie przychodzi na świat ze skłonnością do zaniedbywania innych. Uczy się tego.

 Wdzięczność jest tak hojna, że nie tylko dziękuje za dobrodziejstwa, ale z nich korzysta. Korzystanie z nich jest najlepszym podziękowaniem. Trzeba umieć korzystać z dobrodziejstw dziejów. Trzeba umieć korzystać z ludzi, którzy nas otaczają. Trzeba umieć czerpać z nich siłę.

 Można też trzymać się prawdy.
Prawda bywa okrutna, a czasem
bolesna, ale przynajmniej jest prawdą.
Dzięki niej cała sprawa ma jakiś sens.

 Jedyną drogą do pogodzenia
się z przeszłością jest znalezienie sposobu, żeby ją za sobą zamknąć.

 Jak pogodzić głębię pijanej
duszy z płycizną pijanego ciała?

 Wszystko nędza, zgryzota, człowiek sobie myśli, że przejdzie, a to zawsze wraca, i zawsze się powtarza, i znowu wraca. Jakby świata nie starczało na ludzi, jakby życia nie starczało na człowieka, nie mówiąc o szczęściu.

 Mężczyźni nigdy nie bywają mili
i uprzejmi, jeśli dziewczyna nie jest ładna, kobiety zaś wręcz przeciwnie.