Może właśnie przede wszystkim dlatego płakałam: bo przetrwałam.

 Czas jest jak rzeka, która niesie nas zawsze szybciej i dalej, niż się nam wydaje.

 Bo kiedy chwila przemija, już nigdy nie można jej odzyskać.

 Rzecz nie w tym, że znosi się
cierpienie. Rzecz w tym, jak się je znosi.

 Radość jest równie ulotna jak spadająca gwiazda, która w jednej sekundzie przecina wieczorne niebo, a w następnej nie pozostaje po niej nawet ślad.

 Czasem jesteśmy stawiani w pewnych sytuacjach żeby zaszła jakaś zmiana.

 Ludzie często robią rzeczy niepojęte. Dlatego są tacy fascynujący.

 (...) Najgorszą samotnością
nie jest ta, która otacza człowieka,
ale ta pustka w nim samym.

 Trudno oczekiwać empatii po kimś, kto lubi zabijać.

 Dżentelmen postępuje tak jak powinien, a nie tak, jak ma ochotę.

 Człowiek rzucony w przepaść spada albo lata.