
Dzieła sztuki wywodzą się z nieskończonej samotności.
Dzieła sztuki wywodzą się z nieskończonej samotności.
„Lepiej się rozstać. W każdej sprawie ludzkiej istnieje krąg, którego nie powinno się przekraczać. Lepiej odejść i ocalić chociażby wspomnienia. Szacunek. Godność. To mimo wszystko nie są takie głupie sprawy, jakby się zdawało.
W żałobie, tak jak w czarnej sukience, zawsze jest się samemu.
Złotymi drzwiami do świątyni sukcesu jest niewzruszona wytrwałość. Nie znam bowiem siły w ludzkim umyśle, która równałaby się wytrwałości.
Czasami wściekłość i gniew są pożyteczne. Trzymają cię w pionie, kiedy nie ma już nic innego.
I byłoby to wszystko śmieszne, gdyby nie było takie smutne.
Odciął skrzydła, uśpił motyle i potłukł duszę.
Pewnie, że na świecie jest dużo zła, ale najbardziej boli to, co najbliżej.
Całe piękno gwiazd jest niczym, kiedy życie na ziemi jest tak podłe.
I muszę przygotować jedną z twarzy na spotkane twarzy, które spotkam.
Kiedy ludzie cię kochają, ufają ci.