Dzieła sztuki wywodzą się z nieskończonej samotności.

 „Lepiej się rozstać. W każdej sprawie ludzkiej istnieje krąg, którego nie powinno się przekraczać. Lepiej odejść i ocalić chociażby wspomnienia. Szacunek. Godność. To mimo wszystko nie są takie głupie sprawy, jakby się zdawało.

 W żałobie, tak jak w czarnej sukience, zawsze jest się samemu.

 Złotymi drzwiami do świątyni sukcesu jest niewzruszona wytrwałość. Nie znam bowiem siły w ludzkim umyśle, która równałaby się wytrwałości.

 Czasami wściekłość i gniew są pożyteczne. Trzymają cię w pionie, kiedy nie ma już nic innego.

 I byłoby to wszystko śmieszne, gdyby nie było takie smutne.

 Odciął skrzydła, uśpił motyle i potłukł duszę.

 Pewnie, że na świecie jest dużo zła, ale najbardziej boli to, co najbliżej.

 Całe piękno gwiazd jest niczym, kiedy życie na ziemi jest tak podłe.

 I muszę przygotować jedną z twarzy na spotkane twarzy, które spotkam.

 Kiedy ludzie cię kochają, ufają ci.