Życie jest życiem. Nawet najbiedniejsze!

 Ludzie, których się kocha, nigdy
naprawdę nie umierają, żyją, dopóki się
o nich pamięta, dopóki są w twoim sercu.

 Trzeba wszystko uporządkować. Musisz
się zdecydować, czego chcesz się trzymać.
Musisz wiedzieć, co trwa, a co przeminęło.
I czasami ustalić, czego nigdy nie było.
I musisz sobie pewne rzeczy odpuścić.

 Trzy przypadki po kolei to już nie przypadek.

 Zrozumiałem, że życie to potępienie. Wieczne rozpoczynanie wszystkiego od nowa.

 Otworzyłam kolejne drzwi strachu – nikogo tam nie było.

 Przyszłość nie jest ustalona raz na zawsze, to my decydujemy, co się wydarzy.

 Masz taką wartość,
jak to, co jest dla ciebie ważne.

 Czasami szkło skrzy się mocniej od brylantów, bo bardziej musi się wykazać.

 -Och, Ellen, jakie to strasznie smutne mówić o miłości, a nigdy jej nie zaznać.

 Trudno jest cierpieć, ale najtrudniej jest patrzeć, jak cierpią Ci, których naprawdę kochamy. Cierpienie zmienia człowieka, zmusza do refleksji, do redefinicji siebie, do zrozumienia tego, co jest naprawdę ważne.