Radości tego świata nie są warte zadawanych przez niego cierpień.

 To śmieszne, że coś może się
rozgrywać niemal na oczach ludzi,
a oni i tak wyciągną fałszywe wnioski.
Ale trudno się dziwić, skoro wszystko
ma dwie strony, a ludzie zwykle widzą
tylko tę jedną - zewnętrzną.

 Nigdy siebie nie zrozumiem. To niesamowite,że ludzie mogą być tacy słabi - myślę o sobie i o nim.

 Chcę zostać oczyszczona. Chcę spalić złe wspomnienia i wszystko, co we mnie złe.

 Ja jednak zawsze wyobrażałam sobie, że w innym życiu ktoś stanął przy moim grobie.

 Nie ma rzeczy niemożliwych,
są tylko niemożliwi ludzie.

 Jeśli się ma takich przyjaciół, to nie trzeba mieć już wrogów.

 Zrozumiałem, że życie to potępienie. Wieczne rozpoczynanie wszystkiego od nowa.

 Jeszcze zdążymy w dżungli ludzkości siebie odnaleźć, tęskność zawrotna przybliża nas. Zbiegną się wreszcie tory sieroce naszych dwóch planet, cudnie spokrewią się ciała nam.

 Nie wiedziałem, że wolność, której tak pragnąłem jest najzwyklejszą samotnością.

 Na ogół mam słuszność, chyba, ze akurat się mylę.