Ta absolutna redukcja potrzeb i oczekiwań dawała jej swoiste poczucie ...

 Uczucie nie warte pielęgnowania to poczucie winy.

 Jestem zbyt nieszczęśliwa, żeby płakać.

 -Gdybyś zabrała mi pieniądze i kupiła mi za nie raj, to ja bym się cieszył. A to właśnie zrobiłaś.

 Wolność trzymała mnie za nogi.

 Nie chcę się z nią żegnać, skoro tak naprawdę wcale nie chcę, żeby odchodziła.

 Wydarzenia to tchórze. Nie lubią występować pojedynczo, lecz zbierają
się w stada i atakują wszystkie naraz.

 Im więcej ktoś wie, tym bardziej nie powiodło mu się w życiu.

 Wszystkim nam przypada w udziale sprawiedliwa porcja pecha.

 Kiedy otwierasz książkę,
wkraczasz jakby do teatru:
najpierw jest kurtyna, odsuwasz
ją i przedstawienie się zaczyna.

 Czasami dochodzę do wniosku, że lepiej byłoby być samemu. Trudno jest być zakochanym.