Niech będzie, co będzie; czas wszystko równo w swym unosi ...

 Byłem dla niej tylko róży, podobną do setek tysięcy innych róż. Ale jeśli mnie oswoisz, będziemy dla siebie potrzebni. Będziesz dla mnie jedyny na świecie. Będę dla ciebie jedyny na świecie...

 Ubrał swojego anioła w długi, tkany złotem płaszcz. Potem dodał mu skrzydła.

 Nie przeciągaj pożegnania, bo to
męczące. Zdecydowałeś się odejść to idź.

 Takie jest prawo życia, że wszystko musi umierać. Lecimy, lecimy w przestworza i nagle jest koniec, pada słowo: finis, i wszystko znika. Na zawsze.

 Z chwilą, gdy nienawidzimy jakiegoś
człowieka, nienawidzimy w jego obrazie
czegoś, co tkwi w nas samych. Nie oburza
nas bowiem coś, czego w nas samych nie ma.

 Dom tworzą ludzie, a nie ściany.

 Sprawy zawsze wydają się prostsze, kiedy spojrzymy na nie przez ramię, prawda?

 ... zawsze mamy dość siły, żeby znieść cudze nieszczęścia.

 Dla niektórych życie jest zbyt niepewne, by zachowywać najlepsze kąski na koniec.

 Nie chcę być z kimś, kto uzupełni moją duszę, chcę kogoś, kto ją otworzy. Chcę mieć wybór.