Może to nie jest pozór. Może
wszystko jest takie, jak wygląda. I to,
czym jesteśmy dla ludzi, jest ważniejsze, niż to, czym jesteśmy we własnych oczach.
Naszym przeznaczeniem jest próbować osiągnąć to, co niemożliwe, dokonać niezwykłych czynów, nie zważając na lęk. To nasz obowiązek wobec przyszłości.
Wierzyć w coś to jedno, ale
usłyszeć, że tak jest, to zupełnie co innego.
Wszyscy pragniemy szczęścia i bardzo
o nie zabiegamy. Ale kiedy już przyjdzie,
zaczynamy rozglądać się trwożnie za rachunkiem,
jaki nam przyjdzie za nie zapłacić.
I tęsknię za tym,więc już wiem co to tęsknota.Warto dla niej zejść na ziemię.
Wolałam raczej skrywać ból pod osłoną ciętych ripost.
Jednak w życiu zwykle
tak się zdarza, że kto spodziewa się
nieoczekiwanego, ten dobrze na tym wychodzi.
Wszyscy myślą o zmienianiu świata, ale nikt nie myśli o zmienianiu siebie.
I przez sekundę, oni i my, w naszej katastrofie, spojrzeliśmy sobie w oczy.
Zastanawiam się, ilu osobom nie udaje się być z tymi, których pragną i kończą z innymi tylko z rozsądku.
