Zanim skrytykujesz innych, przyznaj się do własnych błędów.

 Ja jednak zawsze wyobrażałam sobie, że w innym życiu ktoś stanął przy moim grobie.

 Nie ma nic równie
mylącego jak "oczywisty fakt".

 Wolę umrzeć jutro niż
żyć sto lat nie znając Ciebie.

 Biegnę, ale nie rozumiem
gdzie jestem ani od kogo uciekam.

 Życie nie jest problemem do rozwiązania, tylko rzeczywistością do doświadczenia. Ostateczną wartość życia decyduje postawa i działania, które podejmujemy wobec jego nieuchronnej utraty.

 Od dziecka wiedziałem, że życie nas okalecza. Każdego z nas. Nie da się tego uniknąć. Ale powoli zaczynam się przekonywać, że możemy zostać uzdrowieni. Że nawzajem się uzdrawiamy.

 Jeśli ma się przyjaciół, a mimo to wszystko się traci, jest oczywiste, że przyjaciele ponoszą winę. Za to, co uczynili, względnie za to,
czego nie uczynili. Za to, że nie wiedzieli, co należy uczynić.

 Ci ludzie wywodzili się z epoki ruchomych granic.

 Piekło jest rajem oglądanym z drugiej strony.

 Jaki sens miałoby stwarzanie mnie, gdybym istniała jedynie we własnej osobie?