Trzymał ją blisko, jego nieśmiertelna ze śmiertelnym sercem.

 Uczucia same w sobie nie są złe. Liczy się to, co z nimi zrobimy.

 Przebaczenie jest czymś strasznym, Calley. Boli winnych bardziej niż nienawiść.

 Niesamowite, jak świadomość, że nie ma się już nic do stracenia, podbudowuje pewność siebie.

 (...) miasta są jak ludzie: emanują swoimi pragnieniami.

 Dźwięki są jak pajęczyna, oblane światłem gwiazd i utkane ze szkła.

 Tak naprawdę nie wiemy, co się stanie za chwilę, a mimo to idziemy do przodu. Bo mamy zaufanie. Bo mamy wiarę. To jest życie, pełne piękna, ale i niewiadomych.

 Ona jest czuła i cierpliwa. Jest ołtarzem i ofiarą.

 Czasami z tych niespodziewanych zdarzeń wynikają najlepsze rzeczy.

 Gdy zbliża się śmierć, wszystkie stworzenia okazują się zdolne do przemocy.

 Świat nie jest sprawiedliwy (...) I nic nie potrafi złagodzić owej niesprawiedliwości.