Nie zmusisz szczęścia, żeby ci sprzyjało.

 Życie może obrać różne tory. Ale tylko od Ciebie zależy, który wybierzesz.

 Ale to już los wszelkiej dialektyki - kto wojuje pojęciami, od pojęć ginie.

 Ja także kiedy odejdę może w ciemności zaświecę.

 Wszyscy pragniemy szczęścia i bardzo
o nie zabiegamy. Ale kiedy już przyjdzie,
zaczynamy rozglądać się trwożnie za rachunkiem,
jaki nam przyjdzie za nie zapłacić.

 Umiejętnościami można pokonać siłę.

 Wyobrażam sobie nasze wspólne kiedyś, nasze wspólne zawsze.

 Tylko wielkiego człowieka stać na przeprosiny.

 Wspomnienia są jak linia na piasku. Im dalej idziesz, tym jest wątlejsza i mniej widzialna. Aż wreszcie nie ma niczego, jedynie gładki piach
i czarna dziura nicości, z której wyszedłeś.

 Nadejdzie dzień, kiedy ludzie
przestaną się nawzajem oszukiwać. I w
tenże dzień przekonamy się, do czego
naprawdę jest zdolny rodzaj ludzki.

 Jej ciało nosi w sobie tyle rozczarowań. Jestem uzależniony od tego uczucia beznadziei.