Wyspy, których nazwa brzmi "może" są wrogie dla ludzkiego życia.
Każda z nas jest tworem miliona chwil, tysięcy stanów umysłu i ducha.
Na drzwiach wyryto mądrość tę, tradycję rodu, światła skrę, co prosto brzmi: kochajmy się.
Z czasem samotność głęboko wnika w ciebie i już nie chce stamtąd wyjść.
[...] gdy nauczyłem się wspominać, nie nudziłem się już wcale.
Są czyny, za które nie ma przebaczenia.
Z jakiegoś nieznanego powodu los obdarza nas tym, czego wcale od życia nie pragniemy.
Co rano budzimy się, wstajemy
z łóżek i nigdy nie wiemy, w jakim
momencie życie przywali nam prosto w twarz.
Nigdy nie jest za późno, by poszukać miłości, nigdy nie
za wcześnie, by ją znaleźć.
Myśl ta była jak mała czarna chmurka, której nie chciał rozwiać żaden wiatr.
