I chyba nauczyłam się żyć ze swoją pamięcią, tak jak żyje się z przewlekłą chorobą.

 Nie wierzyła już wyłącznie w ten świat. On jest tylko mitem, snem.

 Ludzie nie pamiętają tego, co mówisz czy robisz, ale jakie uczucia w nich wzbudzasz.

 Nic mi to nie przeszkadza, że na
ciebie czekam, skoro wiem, że przyjdziesz.

 Trafiłaś do piekła, skarbie. Im szybciej sobie to uświadomisz, tym lepiej.

 Życie jest zbyt krótkie,
żeby obrażać się o byle głupstwo.

 Mój tata zawsze powtarzał, że jeśli tylko ci na czymś zależy, wszystko jest możliwe.

 W słabym najsilniejsza jest wyobraźnia.

 To daję wielką przewagę - nie pić wśród tych, co dużo piją.

 Trafiłeś we mnie jak strzała, która zna cel. Lecz cel nie znał strzały.