Są ludzie, których obecność jest dla innych jak dar.

 Grzeczne dziewczynki idą do nieba, niegrzeczne idą tam, gdzie chcą.

 Zawsze można uciec z więzienia. Ale z wolności?

 Jego domknięte wokół niej ręce to
było jedyne bezpieczne miejsce na ziemi.

 W końcu nagrodą za przeżyty koszmar jest przebudzenie się ze świadomością, iż był to tylko sen.

 Wszystko mija jak strumień, nic nie jest trwałe. To, co było, już nie jest, a to, co będzie, nie jest jeszcze. Niebawem zmieni się w przeszłość, zniknie, zmieni się w pustkę, w nic. Ale pamięć trwa, pamięć jest straszna, nieubłagana. Pamięć jest strumieniem, który nie przemija.

 W kryminale chodzi o to, by nikt się nie ulotnił - taka kawa byłaby okropna.

 Powód nie grał jednak roli.

 Nigdy nie uda mi się odwdzięczyć ci za tyle szczęścia, niegrzeczna dziewczynko.

 Ludzie będą zawsze dla
ciebie źli, jeżeli konieczność nie zmusi ich do tego, by byli dobrzy.

 To straszne uczucie, gdy męczą cię myśli, które odmawiają ułożenia się w zdania.