Może to, czego człowiek pragnie najbardziej, to nie tyle być ...

 Są takie zbiegi okoliczności, które przypominają wyrafinowany plan.

 Czasami możesz zrobić dla innych coś, czego nie możesz zrobić dla siebie.

 Samotność to dziwna rzecz. Zakrada się cicho
i niepostrzeżenie. Siada obok ciebie w ciemności. Głaszcze cię po włosach, kiedy śpisz. Owija się wokół twojego ciała i zaciska się tak mocno, że brakuje ci tchu, że zamiera twój puls, choć krew płynie coraz szybciej.

 Rzeczywistość puka do drzwi,
wchodzi, rozsiada się i zabija złudzenia.

 Jeżeli życie byłoby zbyt łatwe, przespałabyś je.

 Przyjdą takie chwile, że będziemy mieć odmienne zdania i pokłócimy się, czy nawet będziemy podważać opinię drugiej strony. Przyjdą chwile, że moja miłość do ciebie wyciągnie na światło dzienne wszystkie moje skrywane lęki. Ale moja przysięga brzmi tak: cokolwiek by się działo, nigdy nie wyjdę z pokoju, dopóki się nie pogodzimy.

 Lubię cię tak bardzo, że może nawet Cię kocham.

 To jest niestety niezaprzeczalna prawda, że zdrowy rozsadek cierpi tam, gdzie do gry wkracza miłość.

 Idziesz naprzód, naprzód, aż w końcu dojdziesz do siebie. Dopiero wtedy zrozumiesz, jak bardzo byłeś blisko i jak daleko musiałeś pójść.

 Dzisiejsze doświadczenia są jutrzejszymi wspomnieniami.