W zimie człowiek robi się strasznie stary.

 Złość oślepia wojownika i sprawia , że popełnia on głupie błędy.

 Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni,
niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami
i wewnętrznym głosem, którym żegnamy
lub przeklinamy mijający dzień.

 Jej serce, przed chwilą pełne radości, stało się teraz zimne i ciężkie jak z ołowiu.

 Nawet smutne wspomnienia
są częścią tego, kim jesteśmy.

 Młodość jest jedynym dobrem godnym posiadania.

 Wszędzie można pewnego dnia stracić dom, więc wszędzie są bezdomni.

 Kto czyta, nie kłamie – przynajmniej w tym samym czasie (…).

 Tylko wielkiego człowieka stać na przeprosiny.

 Człowiek rzucony w przepaść spada albo lata.

 Bary i cmentarze pękają w szwach od niezastąpionych przyjaciół.