Pomieszczenie było takie duże, a ja byłam taka mała.

 Człowiek to ktoś, kto nosi
w sobie coś większego niż on sam.

 Normalność to tylko kwestia umowna.

 Czy to nie marzenia dają nam siłę, nadzieję i pragnienie?

 Nauczyłem się, że niektórzy ludzie
są na zawsze, a niektórzy tylko
sporadycznie, i że nie mam żadnego
wpływu na to, kto będzie
na zawsze, a kto od czasu do czasu.

 Człowiek nie zna swojego szczęścia. Nigdy nie jest się tak nieszczęśliwym, jak się mniema.

 Trzeba żyć. Angażować się we wszystko i starać się nie myśleć o siniakach.

 Na przyszłości nikt jeszcze nie stracił, a przeszłość niejednego już do wiatru wystawiła.

 I dobrze wiem kim jesteś. Musiałem sobie tylko przypomnieć.

 Słuchaj mnie uważnie, panie Garron,
bo właśnie mówię ci, że cię kocham.

 Zaczekaj na mnie. Zaczekaj na
mnie, i już zawsze będziemy razem.