
Pomieszczenie było takie duże, a ja byłam taka mała.
Pomieszczenie było takie duże, a ja byłam taka mała.
W twoich oczach dostrzegłam smutek i osamotnienie. Chciałam cię uzdrowić, być balsamem na twoje rany, opatrunkiem i antidotum na nieszczęścia. Zawsze próbowałam naprawić twoje życie. Wciąż to robię. To moja pięta achillesowa.
Dopóki iskierka życia tli się
w nas, powinniśmy walczyć.
Czasami lepiej jest poczekać „jeszcze nie” w życiu są najlepszymi lekcjami ze wszystkich do nauczenia.
Ja wiem jedno: jeżeli życie jest iluzją, to i ja nie jestem niczym więcej, a złudą tylko.
Nie zmieściła bym się z jego ego w jednym pokoju.
I ruszyłem przed siebie kompletnie bez celu. Czasem trzeba po prostu wyjść na zewnątrz.
Nie ma piękna, jeśli w nim leży krzywda człowieka. Nie ma prawdy, która tę krzywdę pomija. Nie ma dobra, które na nią pozwala.
Ciekawość zabiła kota, satysfakcja go wskrzesiła.
Oddech jednego człowieka, niby nic, a przecież to wszystko.
Jeśli nie możesz być sportowcem, to bądź kibicem.