Pomieszczenie było takie duże, a ja byłam taka mała.

 Tylko Bóg umie kochać. My jesteśmy tylko dobrymi aktorami

 Dźwięki są jak pajęczyna, oblane światłem gwiazd i utkane ze szkła.

 Wystarczy człowiekowi dać dość czasu, a do wszystkiego przywyknie.

 Wszak istnieje coś takiego jak
zarażenie podróżą i jest to rodzaj
choroby w gruncie rzeczy nieuleczalnej.

 Pamiętaj, że to, co wpuszczasz
do głowy, pozostaje w niej na zawsze.

 Mówi więcej przez minutę, niż słucha przez miesiąc.

 Co dzisiaj zrobiłaś? Dla siebie, dla świata?
- Chciałam wiele.
- Ale co zrobiłaś?
- Chyba nic.
Może dałaś coś drugiemu człowiekowi? Szansę, nadzieję, uśmiech? Cokolwiek?
- Pragnęłam przytulić się do pewnego mężczyzny. Popatrzeć w oczy. Siedząc na tarasie, rozmawialibyśmy do białego rana.
- Nie przyszedł? Czy może Tobie brakło odwagi? Czasu?
Co poszło nie tak?
- Nie przyszedł.
- Drań!
- Ależ skądże. Nie wiedział że czekam. Że żyję dla niego.

 Wymykają mi się słowa, jakich umysł jeszcze nie zaakceptował.

 Ciemne sprawy
najlepiej załatwiać po ciemku.

 - Będę cię mógł jeszcze zobaczyć? - zapytał. Jego głos zabrzmiał ujmująco niepewnie. 
Uśmiechnęłam się.
- Jasne.
- Jutro?
- Cierpliwości - poradziłam. - Nie chcesz chyba wydać się nadgorliwy.
- Oczywiście, że nie, dlatego zaproponowałem jutro - odparł. - Chciałbym się z tobą znów spotkać dziś wieczorem, ale gotów jestem poczekać całą noc i kawałek jutra. 

z książki "Gwiazd naszych wina"