Piękni kochają pięknych. Szaleni szalonych. Innych nie kocha nikt.

 Wyszło na wasze: to, kim się było, u ludzi większe ma znaczenie niż to, kim się jest.

 Przyjaciele przychodzą i odchodzą,
jak kelnerzy w restauracjach, zauważyliście?

 Serce jest siedliskiem duszy.

 Najlepszymi lekarstwami są miłość i radość. No może jeszcze... zdrowy rozsądek.

 Wartością jest wykonanie pomysłu, a nie sam pomysł.

 Zewnętrzne piękno byłoby puste, gdyby nie piękno serca.

 Jej ciało nosi w sobie tyle rozczarowań. Jestem uzależniony od tego uczucia beznadziei.

 Znów jestem istotą absolutnie szczęśliwą i spokojną jak śmierć.

 Łatwiej jest nienawidzić kogoś, kogo się kochało, niż pozostać obojętnym.

 Jesteśmy niewolnikami miłości i to, kto zostanie nam przydzielony do kochania, to loteria.