Jak wiele czasu traci się w życiu na niepicie wódki.

 Dlaczego tak bardzo boimy się w otwarty sposób mówić o uczuciach? Nie zdradzamy, co nas boli. Nawet przed tymi, których kochamy. A przecież chyba zależy nam na sobie? Zapominamy, że słowa nie służą tylko temu, by ranić. Są po to, by nas jeszcze bardziej do siebie zbliżać. By pomóc rozwiązać konflikty i nieporozumienia. Często zasypiamy przytuleni do niedopowiedzeń. Nie dbamy o to, by rozplątać negatywne emocje. Brak czasu, brak ochoty, brak zrozumienia. Czy to ma sens? Żadnego. 

 Świat to jedno wielkie zoo.

 Wola Boga obiera tajemnicze drogi. Jakby jego nieskończony duch lubił żartować.

 Zawsze jest coś, czego nie powinno być.

 Dlaczego tak trudno nam słuchać,
gdy ludzie mówią o nas dobre rzeczy?

 Nieważne, jak wysoko będziesz latał. Na końcu, w nocy, jak tylko zgaśnie gościnne światło, wrócisz do siebie samego – cichego, samotnego, pustego.

 Nieważne jest miejsce, ale człowiek. Zrób coś ze sobą nie z miejscem.

 Istnieje różnica między złamanym sercem a zdruzgotaną duszą.

 Odważny jest ten, kto wie, że przegra
zanim jeszcze rozpocznie walkę, lecz
mimo to zaczyna i prowadzi ją do
końca bez względu na wszystko.

 I małym kreaturom udają się wielkie kreacje.