Niczego nie mają, wszystko muszą sobie dokłamać, dozmyślać, dośpiewać.

 Kiedy własna rodzina najprawdopodobniej cię nie kocha, trudno pokochać drugiego człowieka.

 Każdy ma tyle odwagi, na ile stawił czoło strachowi. A stawić czoło strachowi, wręcz do niego wejść, to jedyny sposób na przekształcenie odwagi we własną siłę.

 (...) wiele cię czeka łez i bólu, bo za najwyższe szczęście trzeba zapłacić.

 Patrzę na samochód za mną, oceniając, jak długi będzie mój spacer wstydu.

 Miłość jest jak wiatr, nie widzimy jej, ale czujemy. Jest drogą, którą wybieramy, nieważne, jak trudna i skomplikowana jest trasa.

 Tylko z czyjeś wiary bierze się wiara w samego siebie.

 Często kocha się "z przerwami". To znaczy czasem jest tak, że aż brzuch boli i oczy pieką, a czasem jest tak, "że można wytrzymać" i w ogóle myśli się mocno o czym innym.

 Powód nie grał jednak roli.

 Bycie porzuconą to jeszcze nie koniec świata - koniec świata nie byłby taki straszny.

 Poranek jakby oklapł i postanowił trwać kilka lat.