Gdybym wiedział, że nasze dni są policzone, powiedziałbym ci "żegnaj".

 Nieżywi milczą. Żywi nie słyszą. Energia dźwięku rozjaśnia mrok.

 Od pocałunków usta nie bledną, a raczej odnawiają się jak księżyc.

 Jej ciche „dzień dobry” zabrzmiało jak „przepraszam, że żyję”.

 To właśnie wtedy, kiedy jesteśmy najbardziej sami, potrafimy przyjąć samotność drugiego człowieka.

 Ludzie małoduszni zawsze usiłują pomniejszyć innych.

 O nic nie błagaj, bo próżne marzenia,
By człowiek uszedł swego przeznaczenia.

 Wiek to okropny złodziej. Kiedy
zaczynasz rozumieć, na czym polega
życie, ono ścina cię z nóg i przygarbia ci plecy.

 Każdy umiera inaczej. Istnieje wiele rodzajów śmierci. Ale ostatecznie zostaje tylko pustynia.

 Chęć uniknięcia bólu nie robi z
ciebie tchórza. Jesteś po prostu człowiekiem.

 Każda dusza, na ile to możliwe, powinna być szczęśliwa w samotności, zanim pochłonie ją miłość, ponieważ nigdy nie wiadomo, kiedy druga strona odejdzie. To był największy paradoks - dusze potrzebowały siebie nawzajem, ale jednocześnie ważne było, by siebie nie potrzebowały.