O pewnych sprawach człowiek nie ma siły myśleć.

 Życie jest krótkie, a śmierć wieczna.

 Mam taką teorię,
że z wiekiem tracimy
zdolność do bycia szczęśliwym.

 Z chwilą gdy się umiera, słowa „jak” i „kiedy” nie mają oczywiście żadnego znaczenia.

 Żal przychodzi wtedy, kiedy jesteśmy rozczarowani sobą i swoimi wyborami.

 Wszystko, co człowiek jest zdolny wyobrazić sobie, inni zdołają wcielić w życie.

 Mówi więcej przez minutę, niż słucha przez miesiąc.

 Nie chcę sobie wyobrażać, jak będzie. Nigdy nie jest tak, jak sobie wyobrażamy.

 Obojętność to paraliż duszy, przedwczesna śmierć.

 Bo kiedy znajdziesz kogoś, kto lubi was za to,
jacy jesteście naprawdę, i kogo wy lubicie za to,
jaki on jest naprawdę, musicie zrobić wszystko,
co w waszej mocy, żeby go nie stracić.

 Bo jak długo można tęsknić
za człowiekiem, o którym wiesz,
że już nigdy do ciebie nie wróci?