Śmierć nas otacza, ale my żyjemy.

 Trzeba całego życia, żeby nauczyć się umierać.

 Kiedy człowiek dorasta traci też
przyjaciół- jeśli ma szczęście to tylko
tych niewłaściwych, którzy może nie są tak
dobrzy, jak się o nich kiedyś myślało. Jeśli
masz szczęście, to uda się utrzymać tych,
którzy są prawdziwymi przyjaciółmi, tych,
którzy zawsze przy tobie trwali... Nawet
jeśli tobie się wydawało, że nie trwają.
Bo tacy przyjaciele są cenniejsi od
wszelkich diademów świata.

 Kto sam zdradza, ten łatwo uwierzy w zdradę innych.

 I w cichej przystani jakiej są dla niej jego ramiona odpływa w spokojny sen...

 Ktoś, kto czepia się drobiazgów, jest już przekonany.

 Gdy wiemy, że wszystko jest przemijające, jak można brać coś na serio? Nic nie jest trwałe, niezmiernie absurdalne jest poświęcanie czegokolwiek cokolwiek.

 Życie od teatru różni się tylko tym, że w życiu nie ma prób generalnych.

 Zawsze idziemy jakieś drogą. Każda prowadzi gdzieś indziej. Zawsze jest jakaś strata i coś, co zyskujemy. Wybieraj drogę świadomie, a nie dlatego, że tak wypadło.

 W bitwie jak w dobroczynności - lepiej dawać niż dostawać.

 Nie dorastaj zbyt szybko, kochanie. Upływ czasu jest nieunikniony, ale jeśli zachowasz serce dziecka, nigdy się nie zestarzejesz.