Poezja to choroba świata, gorączka rzeczywistości.

 Pragniemy stabilizacji, a marzymy o szaleństwie i życiu chwilą. Kiedy mamy jedno, tęsknimy za drugim. Gdy mamy to drugie, tęsknimy za pierwszym. Zawsze niespełnieni, zawsze rozdarci, zawsze nieszczęśliwi i potwornie marudni.

 Czasami dochodzę do wniosku, że lepiej byłoby być samemu. Trudno jest być zakochanym.

 Nikt nie plotkuje na temat ukrytych zalet innych osób.

 Ale kłamstwo jest bliźniaczą siostrą prawdy. Jak długo istnieje jedno, widzi się i drugie.

 (...) literatura to coś najlepszego, co wymyślono dla obrony przed złym losem

 (...) jak można znaleźć miłość swojego życia, jeśli się jej nie szuka?

 Ludzie lubią słucha komplementów, zwłaszcza jeśli wydają się szczere...

 Książki łatwo jest zniszczyć. Ale słowa
żyją tak długo, jak długo ludzie je pamiętają.

 Czy okaże się bohaterem własnego życia, czy też rolę te odegra ktoś inny?

 Nie ma nic bardziej kłamliwego, niż nasza pamięć.