[...] odchodzimy z tego świata, kiedy brak nam już łez.

 Najcenniejsze nauczki, jakie dostajemy od życia to często te których najbardziej pragniemy uniknąć.

 Najlepszą formą samobójstwa jest cierpliwe czekanie na śmierć.

 Mylisz niebo z gwiazdami odbitymi nocą na powierzchni stawu

 Podatność na zranienie jest tak
związana z życiem ludzkim jak oddychanie.

 Lat może trzydzieści, może czterdzieści a może pięćdziesiąt, no, staruch i tyle.

 Tak długo opakowywałem się w milczenie, że trudno mi się rozpakować w słowach.

 Nic na świecie nie ma takiej potęgi, jak pieniądz, i nic skuteczniej nie dzieli ludzi.

 Wpuszczenie innych do swojego
życia może być trudne, pozwolenie im
na to, by się naprawdę zbliżyć. Czasami
samotność wydaje się bezpieczniejsza.

 (...) jeżeli to, co mówisz, nie jest piękniejsze od ciszy, lepiej milcz.

 Słowa obcych ludzi ranią wystarczająco
mocno, ale słowa tych, którym ufamy, są najgorsze.