Żeby wszystkie kule na świecie trafiły we mnie to by ...

 Może nic się nigdy nie zmieni.
Ale warto poczekać, gdyby
miało się jednak okazać inaczej.

 Chodzi o to, by uchwycić nieprzemijające w tym, co przemija.

 Miałam ochotę wymachiwać
rękami i wrzeszczeć: Mam siedemnaście
lat! Nie mogę uratować świata. Nie
umiem nawet równolegle parkować.

 Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela.

 Zbyt wiele wielbicielek i zbyt mało do wielbienia.

 Pragnienia serc nie spełniają się tak łatwo.

 Wszyscy są winni.

 Piękno tej chwili miało po prostu stać się naszym życiem.

 Możesz ocalić świat! Jeśli nie ty, to kto? Jeśli nie teraz, to kiedy?

 Czasem rodzice myślą, że mają je (dzieci) po to, by czegoś je nauczyć. Ale Bóg obdarza dziećmi, by nauczyć czegoś rodziców.