Także miłość potrzebuje czasu, by dobrze ją trawić.

 Rozmazana plama - sam dość często odnoszę wrażenie, że nią jestem.

 Przetrwać da się
wszystko, oprócz tego ostatniego.

 Staram się, jak mogę, rozmyślam
o wszystkich najbliższych po kolei, uwalniam ich z pamięci niczym ptaki z klatek i zamykam za nimi drzwi, żeby przypadkiem nie powrócili.

 Tak zasypiamy - jego wargi na mojej szyi, moje serce w jego dłoni.

 Ten, kto tańczy ze smokami,
musi się liczyć z tym, że spłonie.

 Bo wiem, że by złączyć dwoje ludzi,
samo przeznaczenie nie wystarczy.
Trzeba czegoś więcej niż przeznaczenie.

 Nigdy nie ma się drugiej
okazji, żeby zrobić pierwsze wrażenie. Chodź, napijemy się lepiej piwa.

 Być może kluczem do
sukcesu jest zachowanie chłodnej
głowy, kiedy inni wpadają w panikę.

 Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.

 Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość.