
Muszę się spieszyć i żyć - tyle czasu się zmarnowało!
Muszę się spieszyć i żyć - tyle czasu się zmarnowało!
Ludzie sami są jak tunele: jak kręte, ciemne przestrzenie i głębokie jaskinie. Nie da się poznać wszystkich zakamarków ich duszy.
Nie można ich sobie nawet wyobrazić.
Czasami nasze niedoskonałości sprawiają, że stajemy się wyjątkowi.
Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni,
niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami
i wewnętrznym głosem, którym żegnamy
lub przeklinamy mijający dzień.
Nigdy nie sądz, że jesteś tylko tym, co tu i teraz zobaczyć potrafisz. Istniejesz w wiele innych wymiarów, jakie znamy, nazywając je przeszłością czy przyszłością. Jest jedno 'jednak'. Każde 'teraz', które przeżywasz, każde 'tu', w którym się znajdujesz, to tylko marzenie. Ale pamiętaj, że marzęniom także zdarza się, że stają się rzeczywistościa.
Miłość nie jest prawdziwa,
jeśli żąda się czegoś w zamian.
Muzyka, będąc ze swej natury
nieśmiertelna, potrafi czasem przedłużyć
życie tych, którzy są z nią blisko związani.
-A jak mówisz na latarkę? Ręczny miotacz fotonów?
Nie ma łatwiejszej do rządzenia społeczności niż ta, która odrzuca koncepcję społeczeństwa.
Uderza mnie, jak dziwni potrafią być ludzie. Widujesz ich każdego dnia - wydaje ci się, że ich znasz - a potem okazuje się, że nie znasz ich wcale.
Czasami przyjęcie przeprosin jest dużo trudniejsze niż ich wypowiedzenie.