(...) nigdy nie chcemy nikogo krzywdzić, tylko czasem tak wychodzi.

 Ona pachnie jak czekolada. A ja nie lubię, jak się mnie bije — plątałem się w panice.

 Mów szczerze. To mój ulubiony rodzaj rozmowy.

 Pewne uczucia można zabić, zabijając jednocześnie siebie.

 Droga jest celem.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Grunt to chyba jednak być w zgodzie ze sobą i wiedzieć, czego się chce.

 Zabawne, że można znać kogoś
od lat, a mimo to stale odkrywać w
nim coś, czego się przedtem nie zauważało.

 Nie ma zysku bez ryzyka, ani ryzyka bez miłości.

 Normalność jest linoskoczkiem nad otchłanią nienormalności.

 Czasami ludzie się nie odzywają dlatego, że nie mają nic sobie do powiedzenia, a czasem dlatego,

że mają aż nazbyt wiele.