Szybko zasnę i po cichu zapomnę. Jakie to byłoby łatwe, pomyślałam.
...dom to jest coś, co się tworzy, a nie miejsce, w którym się mieszka.
Miałem wrażenie, że Bóg i Jezus
trzymali kciuki, żebym nadstawił drugi policzek.
Może to dobrze robi człowiekowi,
jeśli od czasu do czasu upadnie.
Byle tylko nie potłukł się na kawałki.
Wszyscy leżymy w rynsztoku,
ale niektórzy z nas patrzą w gwiazdy.
Nie ma nić trudniejszego od czekania.
Muszę się z tym oswoić, poczuć, że jesteś
ze mną, nawet jeśli nie ma cię w pobliżu.
Jeżeli nie można być świętą, to lepiej już być potępioną.
Albo pływasz, albo toniesz, takie jest życie.
Czy normalne jest to, że ktoś chce być przez całe życie taki normalny?
Życie składa się z małych tajemnic.
