Człowiek, który poddaje się losowi, staje się ludzkim wrakiem.

 Pani, jesteś naczyniem
mądrości. Trudno mi uwierzyć,
że cała zawartość gdzieś się wylała.

 Ponieważ jestem mężczyzną, niechętnie zjeżdżam na bok, żeby zapytać kogoś o drogę, bo to oznaczałoby, że ten ktoś pod pewnym względem jest mądrzejszy ode
mnie. A na pewno tak nie jest, bo ja siedzę sobie wygodnie w cieplutkim samochodzie, a on włóczy się pieszo.

 Miłość nie słucha dobrych rad, lecz idzie za głosem serca.

 Życia, choćby nie wiem ile się przeżyło, też się nie rozumie.

 Czy normalne jest to, że ktoś chce być przez całe życie taki normalny?

 Młodość jest jak zdrada: nikt się jej nie spodziewa, bo jest absurdalna. Później wszyscy próbują zrozumieć, jak do tego doszło.

 Przyszłość pragną poznawać tylko ci, którzy są nieszczęśliwi w teraźniejszości.

 Miłość pozostawia ślad, który niełatwo wymazać.

 Znacznie łatwiej jest czegoś nie zrobić, niż o tym nie myśleć.

 Cały świat zachowuje się tak, jak
powinien, poza ludźmi. Może właśnie
dlatego tak często chcecie zabijać się nawzajem.