Czasami pytam siebie, czy to naprawdę ma sens dążenie do ostatecznej teorii wszechświata. Końcem końców, to tylko ludzka instynkt, dążenie do posiadania zrozumiałych odpowiedzi na dziwny i tajemniczy świat, w którym żyjemy. Ale, moim zdaniem, ostateczna teoria nie będzie końcem fizyki.
Słońce świeci. Arcyburze przechodzą. A ojciec wrzeszczy. Takie jest życie.
Nie mówiłbym tyle o sobie,
gdybym kogoś innego znał równie dobrze.
Czyniąc dobrze, siejesz niewdzięczność!
Nawet w złamanym sercu może mieszkać miłość.
Twojego ojca zabiła tajemnica, a ty wiesz, co to było.
Dziwny ból łapie mnie za gardło, chociaż dobrze wiem, że taka jest kolej rzeczy: wszystko się kończy, ludzie idą dalej, bez oglądania się za siebie. Tak właśnie powinno być.
Czas jest najbardziej niemiłosierną bestią.
Znów jestem istotą absolutnie szczęśliwą i spokojną jak śmierć.
Wyobrażam sobie nasze wspólne kiedyś, nasze wspólne zawsze.
