Jeśli kogoś kochasz, dajesz mu wolność, jeśli ten ktoś cię ...

 Życie to nieustanna walka, polegająca nie na unikaniu błędów, ale na wykorzystaniu ich owoce, jak zarazy wykorzystują nasze ciała ścigając swoje własne cele.

 Prawdziwy ludzki charakter ujawnia się dopiero w sytuacjach skrajnych; zwykle trzeba na nie czekać, bo one zwlekają jak koniec świata.

 Słowa nie zawisły w powietrzu, wniknęły natychmiast w ciało. I w zależności od tego, jakie one były, ciało to albo zdrowiało, albo umierało.

 Przypadkowe owoce ewolucji nie powinny były nigdy zostać obdarzone inteligencją.

 Chodzi o to, by uchwycić nieprzemijające w tym, co przemija.

 Biegnę, ale nie rozumiem
gdzie jestem ani od kogo uciekam.

 Błogosławione niech będą moje
porażki! Zawdzięczam im wszystko, co wiem.

 Koniec jest już w początku, a jednak brnie się dalej.

 Czasem szuka się i nie znajduje, czasem zaś znajduje się bez szukania.

 To dziwne, jak świat może przesunąć się na osi i wszystko, w co się wierzyło zmienić całkowicie w mgnieniu oka.