(...) strach jest okropny, ale bezsilność jeszcze gorsza.

 Od prawdy zawsze wolałem niepewność.

 Kiedy wierzymy w zwycięstwo, ono zaczyna wierzyć w nas.

 Aby matka pogrążyła się w żałobie nie zawsze konieczna jest śmierć dziecka.

 Kiedy się pojawiał, chciał, żeby czas zwolnił, a gdy odchodził, czuła, że nie może się doczekać następnego razu.

 Twarz anioła stężała. W tym stanie myślenie sprawiało mu ból.

 Nie ma nić trudniejszego od czekania.
Muszę się z tym oswoić, poczuć, że jesteś
ze mną, nawet jeśli nie ma cię w pobliżu.

 Czasami zapominam, jak się oddycha.

 Jeśli się ma takich przyjaciół, to nie trzeba mieć już wrogów.

 Lubię Cię. Bardzo. A jeszcze
bardziej się cieszę, że mogę Cię lubić.