Są takie zbiegi okoliczności, które przypominają wyrafinowany plan.

 Pragniemy stabilizacji, a marzymy o szaleństwie i życiu chwilą. Kiedy mamy jedno, tęsknimy za drugim. Gdy mamy to drugie, tęsknimy za pierwszym. Zawsze niespełnieni, zawsze rozdarci, zawsze nieszczęśliwi i potwornie marudni.

 Bo tak naprawdę wszystko, co można zrobić, to kochać drugiego człowieka.

 Fizycznie wciąż była w domu, ale duchem już zdążyła ich opuścić.

 Nie ma gór nie do zdobycia.

 Jeśli nie czujesz się godny by wyrosły
Ci skrzydła, nigdy nie oderwiesz się od ziemi.

 Życie składa się z dwóch etapów. Narodzin i śmierci. To jest to. Co robić pomiędzy? Cóż, to chyba zależy od Ciebie, prawda?

 Śmierć jest matką piękna.

 I chyba nauczyłam się żyć ze swoją pamięcią, tak jak żyje się z przewlekłą chorobą.

 Kiedy ma się nieskończoną
ilość czasu, nic nie jest wyjątkowe.
Jeżeli nigdy niczego nie tracimy
ani nie poświęcamy, nie potrafimy
docenić tego, co mamy.

 Zawsze nam mówiono: „Uważaj czego sobie życzysz, bo to może się spełnić.”.