(...) wystarczy zapomnieć o sobie i kochać bliźnich, by osiągnąć ...

 Miłość to wytrwałość w gromadzeniu drobnych szczegółów, to stworzenie gigantycznego atlasu gestów, spojrzeń, słów, które nieznacznie różnią się od reszty oraz, które mogą zostać odczytane tylko przez kogoś, kto zna ich tajemnice.

 To paskudne uczucie odkryć,
że tkwi się w czymś po uszy,
choć człowiek myślał, że
zaledwie brodzi po kolana.

 [...] może to będzie bolało, jak bolą oczy od światła, kiedy jesteśmy zbyt długo w ciemnościach.

 Ludzie żyjący samotnie zżywają się z samotnością.

 Człowiek czuje się lepiej, widząc tak szczerą miłość.

 Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela.

 (...) kiedy myślisz, że już nic się nie da zrobić, musisz pomyśleć jeszcze raz.

 Naiwność to jedno. A świadomość tego, co właściwe, to zupełnie co innego.

 Ponieważ jestem mężczyzną, niechętnie zjeżdżam na bok, żeby zapytać kogoś o drogę, bo to oznaczałoby, że ten ktoś pod pewnym względem jest mądrzejszy ode
mnie. A na pewno tak nie jest, bo ja siedzę sobie wygodnie w cieplutkim samochodzie, a on włóczy się pieszo.

 Zaakceptować to, co
nieuniknione, nie jest poddaniem.