Przebaczenie nie zna granic.

 Czasem sama się w sobie nie mieszczę.

 Szczęście jest czymś, co
przychodzi pod wieloma postaciami, któż więc je może rozpoznać?

 Noc to pora, kiedy mroczne myśli
szarpią duszą jak sznurki marionetką.

 Ten świat jest równie
piękny, co niebezpieczny. Ludzi, którzy
popełniają błędy, po prostu się eliminuje.

 Dopiero nieszczęście odkrywa w ludzkich umysłach skarby nieprzebrane.

 Jak lizać rany celnie zadane, jak lepić serce w proch potrzaskane?

 Ucieczka bywa kosztowna, ale czasem jest bardziej potrzebna niż oddech.

 Co to znaczy, że umieściliśmy miny przeciwpiechotne na niewłaściwym wzgórzu?

 Gdyby ludzie wiedzieli, kiedy
umrą, prawdopodobnie wcale by nie żyli.

 ...czyż moralnym obowiązkiem poety, nie mówiąc już o cyniku, nie jest niemoralność?