Historia żyje pamięcią. Umiera, gdy przestaje z nią rozmawiać.

 Każda wojna niesie ze sobą ofiary.

 Imbecyle - powiedziała szeptem. - nigdy nie zapominaj, że mężczyźni to imbecyle.

 Trzeba strasznie dużo przeżyć, żeby dało się powiedzieć: "to nic".

 Trzeba będzie sporo się natrudzić i wiele ryzykować... ale przecież na tym polega życie, prawda?

 Na tym świecie jednostka nie istnieje, a innego świata nie ma.

 Śmierć ma oczy błękitne i zimne,
a wysokość obelisku nie ma znaczenia, nie
mają też znaczenia napisy, jakie się na nim wykuje.

 - Prawda - mówi - to tylko brutalne przypomnienie, dlaczego wolę żyć w kłamstwie.

 W książkach czas odkrywa swoje inne oblicza. Każdy czas jest teraz. Każda historia jest teraźniejszością. Książki nie znały granic czasu. Książki są jak TARDIS. Coś co jest większe w środku, niż na zewnątrz. A po otwarciu otwierają drzwi do wszelakich światów i wszystkich czasów.

 Nie bój się cieni. One świadczą o tym, że gdzieś znajduje się światło.

 Jaki sens ma życie,jeśli nie można go z kimś dzielić.