Historia żyje pamięcią. Umiera, gdy przestaje z nią rozmawiać.

 Nie przyszliśmy na ten świat, żeby żyć. Przyszliśmy, by zostawić coś po sobie. Życie jest tylko odcinkiem czasu między dwiema wiecznościami. Większość ludzi żyje tak, jakby nigdy miała nie umrzeć, a umiera tak, jakby nigdy nie żyła.

 Odpowiedział, że nie ma prawa nikogo kochać, że zasługuje na samotność.

 Groźne jastrzębie polują na gołębie.

 Na filmowych pogrzebach musi padać, a życie imituje sztukę.

 A jednak się łudziła. Nie da się tak po prostu zostawić za sobą przeszłości, zatrzasnąć za nią drzwi, choćby nie wiadomo, jak się chciało. Kiedyś powróci i otworzy je z całej siły.

 Babcia Weatherwax nigdy się nie
gubiła. Zawsze doskonale wiedziała,
gdzie się znajduje, czasem tylko nie
była pewna, gdzie jest wszystko inne.

 Wszyscy w ciemnościach wyglądają wystarczająco przyzwoicie.

 Ludzi, którzy wykorzystują psy, powinno się rozstrzelać...

 A wie pan co jest najlepszego w złamanym sercu? (...) Tak naprawdę można je złamać tylko raz. Reszta to ledwie zadrapania.

 Ona jest czuła i cierpliwa. Jest ołtarzem i ofiarą.