Historia żyje pamięcią. Umiera, gdy przestaje z nią rozmawiać.

 Nie warto się zabijać dla przedmiotów, które kiedyś będą śmieszyć nasze dzieci.

 Śmierć ma oczy błękitne i zimne,
a wysokość obelisku nie ma znaczenia, nie
mają też znaczenia napisy, jakie się na nim wykuje.

 Człowiek jest nie tylko istotą rozumującą, ale też, a może przede wszystkim, istotą czującą, a emocje, niewidzialne struktury naszego wnętrza, mają tak samo realną i namacalną moc, jak fizyczność naszego ciała.

 Ludziom zdarza się znaleźć w
sytuacjach, z którymi nie umieją sobie poradzić, bo nie są odpowiednio przygotowani.

 Wyobrażam sobie nasze wspólne kiedyś, nasze wspólne zawsze.

 Prawda potrafi być wolniejsza od ślimaka, kłamstwa zaś mkną na skrzydłach wiatru.

 Jeśli kiedyś jakiś mężczyzna rozśmieszy Cię w chwili, gdy będziesz przerażona albo zrozpaczona, nie pozwól mu odejść.

 Kto zapłaci nam za czas, który spędzamy tu ze sobą (bez siebie)?

 - Wybij sobie złe myśli z głowy - powiedział jej - Będziesz szczęśliwa.

 Ano cóż, paskudny otacza nas świat -
mruknął wreszcie. - Ale to nie powód, byśmy
wszyscy paskudnieli. Dobra nam trzeba.