Uwodzenie jest dla niej jak gra PlayStation- calkowicie bez konsekwencji.

 Wspinamy się w góry, bo doliny są pełne cmentarzy.

 Za blisko, żeby od siebie uciec, i za daleko, żeby się objąć...

 Czasem zamykają się drzwi, by mogły otworzyć się wrota.

 Wszystko mija jak strumień, nic nie jest trwałe. To, co było, już nie jest, a to, co będzie, nie jest jeszcze. Niebawem zmieni się w przeszłość, zniknie, zmieni się w pustkę, w nic. Ale pamięć trwa, pamięć jest straszna, nieubłagana. Pamięć jest strumieniem, który nie przemija.

 Pomocną rękę należy po dać tym, którzy mądrze walczą, a nie mogą dać sobie rady.

 Nie jesteśmy niczym więcej, niż sumą naszych uczuć. Czasami odkrywamy w sobie takie, o których nie mieliśmy pojęcia. Zaskakujemy siebie samych. To co czujemy, definiuje nas, kształtuje, zmusza do działania. Nasze życie jest nieustającym odkrywaniem i eksplorowaniem naszych uczuć.

 Wiesz jakie to uczucie odnaleźć cząstkę siebie, właśnie tą, której brakuje, tę która daje siłę?

 Ze mnie taki był święty jak z kartofla granat-z daleka każdy by się pomylił.

 Każda dusza, na ile to możliwe, powinna być szczęśliwa w samotności, zanim pochłonie ją miłość, ponieważ nigdy nie wiadomo, kiedy druga strona odejdzie. To był największy paradoks - dusze potrzebowały siebie nawzajem, ale jednocześnie ważne było, by siebie nie potrzebowały.

 Cisza nie jest nigdy
całkowitym brakiem dźwięków.