Wszystko się zmienia w moim życiu, a świat pozostaje taki ...

 -Kapralu Nobbs, dlaczego kopiecie
leżących? -Tak jest bezpieczniej.

 Podejrzliwość w stosunku do wszystkich jest męcząca, trzeba komuś ufać, bo trzeba przy kimś odpocząć.

 Przyjaźń wcale nie jest nienaruszalną
więzią. Jest raczej jak olbrzymia, piaszczysta
wydma, pozornie potężna i trwała, ale
pewnego dnia budzisz się, a jej już nie ma.

 Cudze nieszczęścia pomagają ukoić własne cierpienie.

 Na samotność bowiem skazują człowieka nie wrogowie, lecz przyjaciele.

 Miłości nie udowadnia się słowami.

 Kiedy ktoś zostaje porzucony, wątpi w swoją zdolność do zatrzymywania przy sobie ludzi, nawet przyjaciół.

 Kłamstwo nie miałoby sensu, gdyby prawda nie została uznana za niebezpieczną.

 Nie należy się gniewać na bieg wypadków. Nic ich to bowiem nie obchodzi.

 Wszystko mija jak strumień, nic nie jest trwałe. To, co było, już nie jest, a to, co będzie, nie jest jeszcze. Niebawem zmieni się w przeszłość, zniknie, zmieni się w pustkę, w nic. Ale pamięć trwa, pamięć jest straszna, nieubłagana. Pamięć jest strumieniem, który nie przemija.