Dowiedziałam się, że jestem "ciasteczkiem zaprawionym trucizną".

 Bo nic tak nie myli jak zmysły.

 Wśród ludzi się duszę, ale gdy zostaję sam, samotność mnie dobija.

 Mówili o niej "pokręcona", bo nie była taka jak wszyscy.

 Człowiek nigdzie naprawdę nie był, póki nie wróci do domu.

 Można zabijać z sercu. Po prostu przestać kogoś kochać. I wtedy ten ktoś umiera.

 I nawet ładny ten świat, tylko cholernie w nim człowiekowi niewygodnie.

 Pójdę z nim, choćby się
na księżyc zechciał wdrapywać.

 Potrzebujesz przyjaciela - jak każdy.

 Chce wpełzać w jakąś dziurę i umrzeć.

 Czas jest jak rzeka, która niesie nas zawsze szybciej i dalej, niż się nam wydaje.