Wyszło na wasze: to, kim się było, u ludzi większe ...

 Może gdyby nie ta gra, nie weszłabym tu dzisiaj. Mimo wszystko...W sumie...Warto iść naprzód.

 Nic tak naprawdę nie przychodzi za późno.

 Jak możesz mówić o przebaczeniu, skoro jeszcze chwilę wcześniej dzieliła nas niechęć?

 Jak mam o tobie zapomnieć? Jesteś
częścią mnie. Żeby cięzapomnieć,
musiałabym zapomnieć o sobie.

 Ludzka szpetota jest szpetotą ubrań.

 Najpierw zapomniałam, jak brzmiał jej głos, potem zamazywał się wyraz twarzy,stopniowo zanikały także: zapach jej rozczochranych włosów,delikatny dotyk i śmiech.

 By uniknąć bólu, najlepiej nie kochać.

 Dobra książka to rodzaj alkoholu - też idzie do głowy.

 Jeśli dojdziesz do ładu z własnym
wnętrzem, wówczas to, co zewnętrzne,
samo się ułoży. Rzeczywistość pierwotna tkwi wewnątrz, a zewnętrzna jest wobec niej wtórna.

 Szata nie zdobi człowieka, ale swoje robi.