Paradoksalnie [...] w samotności i udręce dorastania, nauczył kochać się ...

 Wolałam raczej skrywać ból pod osłoną ciętych ripost.

 Są starzy najemnicy i odważni najemnicy. Ale nie ma starych, odważnych najemników.

 Naszym przeznaczeniem jest próbować osiągnąć to, co niemożliwe, dokonać niezwykłych czynów, nie zważając na lęk. To nasz obowiązek wobec przyszłości.

 Człowieka zawsze spotyka to, czego ów się najbardziej obawia.

 Musimy umierać spektakularnie, żeby umierać przyzwoicie

 Och, ile nerwów sobie psujemy, kiedy pobierają się nasi najbliżsi przyjaciele!

 Ucz swoje dzieci milczeć. Mówić nauczą się same.

 Największa zasługa człowieka polega na tym, jak daleko potrafi się podnieść po upadku.

 Gdyby ludzie zastanawiali się nad jedną czwartą tego, co mówią, świat byłby rajem.

 Sądzę, iż miarą poezji, a może i religii, jest miłość człowieka do człowieka, którą one budzą.