Paradoksalnie [...] w samotności i udręce dorastania, nauczył kochać się ...

 Mysz zapędzona w zaułek bez wyjścia rzuci się nawet na lwa.

 Ale książki to nowe ziemi! To i księżyc, i statki; to jest myśl i piękno, to jest prawda i życie.

 Jestem silniejsza, niż
próby, którym mnie poddają.

 Mędrzec w sobie odkrywa przyczynę własnych przywar. Głupiec oskarża o nie innych.

 Droga! Gdybym pałace mógł nazad odzyskać jedną łzą twoją, nie chcę, abyś łzę wylała.

 Nigdy nie jest tak źle, jak się zdaje.

 Brakowało mi sił na płacz.

 ... za każdym rozstajem dróg znajduje się nowa zagadka.

 Przyjaźń jest jak cienka, niezniszczalna nić, wijąca się przez całe nasze życie i towarzysząca nam na wszystkich zakrętach.

 A jednak się łudziła. Nie da się tak po prostu zostawić za sobą przeszłości, zatrzasnąć za nią drzwi, choćby nie wiadomo, jak się chciało. Kiedyś powróci i otworzy je z całej siły.