Paradoksalnie [...] w samotności i udręce dorastania, nauczył kochać się ...

 Czasem trzeba pobyć
z daleka od kogoś, aby się
przekonać, że nie chce się z nim być.

 Jak to się stało, że cienka, cieńsza od włosa krawędź oddzieliła sen od przebudzenia?

 A może czas istniał tylko wtedy,
gdy byłeś świadkiem jego przemijania?

 W ludzkich usiłowania jest tyle wdzięku i zarazem absurdalności.

 Ludzie widzą to, co chcą widzieć.
Nie przychodzi im do głowy, że potworne rzeczy mogą wyglądać pięknie.

 Są rzeczy, które albo rozumie się w lot,
nawet bez słów, albo nigdy się ich nie zrozumie.

 Wśród ludzi jest się także samotnym

 Nie spotyka się aż tyle szczęścia w życiu, aby sobie można było pozwolić na marnowanie go.

 Nasza wolność zależy od tego, czego o nas nie wiedzą.

 W rzeczywistości czas nie mija. My mijamy.