Paradoksalnie [...] w samotności i udręce dorastania, nauczył kochać się ...

 Ty chyba nie rozumiesz, że człowiek rozumie drugiego, kiedy przychodzi na to odpowiedni czas, a nie dlatego, że ten drugi chce być rozumiany.

 Nigdy nie jest za późno, żeby się zatrzymać i zmienić kierunek.

 Moje życie ktoś kiedyś przeklął - im dłużej jest w nim lepiej, tym większą można mieć pewność, że zaraz coś się popsuje.

 Czas szlifuje i poleruje nasze oczekiwania.

 Człowiek powinien dążyć do maksymalizowania przyjemności i minimalizowania przykrości.

 Po śmiechu można poznać ludzi,
i jeśli przy pierwszym spotkaniu
śmiech kogoś zupełnie nieznajomego
spodoba się wam, śmiało twierdźcie,
że to człowiek dobry.

 Na drzwiach wyryto mądrość tę, tradycję rodu, światła skrę, co prosto brzmi: kochajmy się.

 Za sobą samym szczególnie nie
przepadał, ale do innych żywił niechęć
tak wielką, że siebie samego jakoś znosił.

 Żeby przeżyć, decydujemy się na współpracę. Na wzajemną akceptację.

 Każda dusza promienieje Bożym światłem.