
Paradoksalnie [...] w samotności i udręce dorastania, nauczył kochać się ...
Paradoksalnie [...] w samotności i udręce dorastania, nauczył kochać się ludzi.
Sprawiasz, że zaczynam
pragnąć tego, czego nie mogę mieć.
Tak, nie wszyscy dorośli są dorosłymi naprawdę. Najczęściej są to po prostu dzieci, przeniesione w czasie o pewien odcinek.
W każdej legendzie jest ziarno prawdy.
Ludzie są jak liście, którymi wiatr ciska;
gdy rzuci je na trawnik, leżą na trawniku,
a gdy rzuci w błoto - leżą w błocie.
Wierzyłem,że jeżeli gdzieś istnieje Bóg,kiedyś da mi szansę.
Nigdy we dwóch nie strzelać do jednej źwierzyny.
To nie są czasy, w których można żyć. W tych czasach można tylko umrzeć.
Książki są lustrem, a widzimy w nich tylko to, co już w sobie mamy.
Za krótką chwilę pełnego szczęścia płaci się przewlekłym bólem.
Wiem, że czasami gubimy coś bezpowrotnie, to się zdarza. Pamiętamy, że mieliśmy to kiedyś
i już. Tyle, że to, co zgubiliśmy, bywa wszystkim, cośmy mieli.