
Ludzie, którzy nie mają własnego życia, zawsze muszą wściubiać nos ...
Ludzie, którzy nie mają własnego życia, zawsze muszą wściubiać nos w cudze.
Ludzie powoli tracili dar płaczu, zastępowali łzy ideami. Cała nasza kultura jest niemożnością płakania.
Pasja i zadowolenie idą ze sobą w parze, a
bez nich każde szczęście jest chwilowe, nie
ma bowiem bodźca który by je podtrzymywał.
Nieżywi milczą. Żywi nie słyszą. Energia dźwięku rozjaśnia mrok.
Wybacz mi brak oryginalności, ale nie wszyscy jesteśmy twórcami.
Dzisiaj istnieje tylko to, co jest dostrzegane przez innych.
Potrzeba tylko otworzyć oczy.
Serce kłamie, a głowa nas zwodzi.
Jedynie oczy widzą prawdę.
Patrz oczyma. Słuchaj uszami.
Wąchaj nosem i czuj przez skórę.
Potem dopiero myśl.
W ten sposób poznasz prawdę.
Mówi się, że wojna to śmierć. Dla mnie wojna jest jak nowy szef, który oczekuje niemożliwego.
Ja nie uciekam od problemów, ja je rozwiązuję.
Często najważniejsze dla naszego życia sprawy zaczynają się od najzwyklejszych zdarzeń.
Żyj, jakbyś miała umrzeć jutro, ale uprawiaj ziemię, jakbyś miała żyć wiecznie.