(...) jesteś tyle wart, ile potencjał, który masz w sobie.
Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego celu.
Jedyna różnica między zakochiwaniem
się, a kochaniem jest taka, że twoje serce
już wie, co czujesz, ale twój umysł jest
zbyt uparty, by to przyznać.
Wiesz jakie to uczucie odnaleźć cząstkę siebie, właśnie tą, której brakuje, tę która daje siłę?
Każdy musi zasłużyć na swe oświecenie.
Umysł człowieka jest jego ostatnią twierdzą.
Zdarza się, ze życie nas zaskoczy, a potem my zaskakujemy samych siebie.
Kiedy otwierasz książkę,
wkraczasz jakby do teatru:
najpierw jest kurtyna, odsuwasz
ją i przedstawienie się zaczyna.
Czasem szuka się i nie znajduje, czasem zaś znajduje się bez szukania.
Właśnie to się robi, gdy się kogoś kocha: walczy się o niego i goni się go, kiedy się wie, że nas potrzebuje. Pomaga mu się toczyć walkę z samym sobą i nigdy nie zostawia, nawet jeśli sam już spisał się na straty.
