Ludzie nie pamiętają tego, co mówisz czy robisz, ale jakie uczucia w nich wzbudzasz.
To miłość sprawia, że jesteśmy piękni.
(...) kosmos bezsenności jest wielowarstwowy i literacki.
Dobrze by było, gdyby
poczucie winy przypominało nam, aby
następnym razem bardziej się postarać.
To straszne uczucie, gdy męczą cię myśli, które odmawiają ułożenia się w zdania.
Można dziedziczyć czyjeś DNA, a mimo to nie mieć z tym człowiekiem nic wspólnego.
Miłość to dwie samotności, które spotykają się i nawzajem wspierają.
Także miłość potrzebuje czasu, by dobrze ją trawić.
Żyła tym, ponieważ nienawiść była jedynym powodem, dla którego jej serce jeszcze biło.
To była gra. Pielęgniarki to wróg, a my byliśmy żołnierzami ruchu oporu.
