Człowieka zawsze spotyka to, czego ów się najbardziej obawia.

 Śpiewać to rzecz ludzka, miauczeć to rzecz boska.

 Jak ty masz powód, żeby być
wesołym? Ty, biedaku? A jaki ty masz
powód, żeby być ponurym, wuju? Ty, bogacz?

 (...) miasta są jak ludzie: emanują swoimi pragnieniami.

 Nie można ocalić życia, dopóki się go straci.

 Gdy wiemy, że wszystko jest przemijające, jak można brać coś na serio? Nic nie jest trwałe, niezmiernie absurdalne jest poświęcanie czegokolwiek cokolwiek.

 Westchnij serce moje, ale nie pęknij (...) ten, kogo kochasz, jest obojętny.

 (...) żadne z nas nie umie żyć teraźniejszością, ciągle gonimy za złudą doskonałości innego miejsca i czasu.

 Prawo pędzenia
bimbru jest prawem człowieka.

 Na tym etapie życia nie szukam happy endu. Szukam szczęśliwego początku.

 Świat rzeczywiście pełen jest zasadzek i
wiele na nim ciemnych plam; ale nie brak
też jasnych, a chociaż we wszystkich krajach miłość łączy się dzisiaj ze smutkiem, kto
wie, czy się przez to nie pogłębia jeszcze.