Człowieka zawsze spotyka to, czego ów się najbardziej obawia.

 Trzy przypadki po kolei to już nie przypadek.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Nienawidziłem poranków. Przypominały, że noc ma swój koniec i trzeba znowu radzić sobie z myślami.

 Czasami wolałbym żyć samotnie i umrzeć w samotności. Tak by było fair.

 Ludzie nie są w stanie pojąć co to jest szczęście.

 Miłość nie słucha dobrych rad, lecz idzie za głosem serca.

 Sądzę, iż miarą poezji, a może i religii, jest miłość człowieka do człowieka, którą one budzą.

 Czasami biedujemy wyłącznie dlatego, że świat nie pasuje do naszych najskrytszych marzeń.

 Jeśli dziś myślicie, że jestem trudna w kontaktach, cieszcie się, że nie znaliście mnie, kiedy byłam nastolatką.

 Nie można przyzywać duchów i odwracać się na pięcie, kiedy już się zjawią.