(...) wiele cię czeka łez i bólu, bo za najwyższe ...

 Ja czuję się u siebie tam, gdzie jestem obca.

 Nigdy nie jest za późno.
Zawsze trzeba mieć nadzieję.

 Dwa serca, jedno bicie, niech
mnie odnajdzie miłość na całe życie.

 Wszak istnieje coś takiego jak
zarażenie podróżą i jest to rodzaj
choroby w gruncie rzeczy nieuleczalnej.

 Normalność jest linoskoczkiem nad otchłanią nienormalności.

 Ojczyzna, to miejsce, gdzie najdobitniej poruszają się nasze serca, gdzie nasze myśli najeżone są skrzydłami, miłością albo nienawiścią.

 Służące wiedzą wszystko –
znacząco wznosząc łapę, zauważył
kot. – Jest błędem sądzić, że są ślepe.

 Czasami stary świat
musi się nam zawalić,
byśmy mogli budować nowy.

 Samotność we dwoje bywa trudniejsza, niż przebudzenie w pustym łóżku.

 Ta kobieta zawsze chce mieć tylko to, czego nie może.